หลับ

๑ ความเปลียนแปลงของสังคมทำให้ความคิดของคนเปลี่ยน ในความคิดของคนชนบทเมืองสวรรค์ที่มีแต่ความสวยงามและ ความสุขสบาย แต่เมื่อเข้าไปสัมผัสจึงพบว่า ท่ามกลางความเป็นเมืองที่รุ่งเรืองโอฬารด้านวัตถุนั้นกลับขาดไร้คุณค่าด้านจิตใจ ทั้งความรักและความอบอุ่นมิตรไมตรีและน้ำใจ แนวคิดนี้ได้สะท้อนออกมาในกวีนิพนธ์ในมือนั้นสีขาวบท "หลับ"

ศักดิ์สิริบรรยายภาพถึงคนบนรถเมล์ในสภาพที่เบียดเสียด และอยู่ในบรรยากาศที่ไม่เป็นมิตร กวีเลือกใช้คำว่า "คำราม ครำ่เคร่ง ครวญราง ครำ่เครียด" คำเหล่านี้บ่งบอกถึงความรู้สึกที่อึดอัด ไม่มีความสุก คนบรรถมีทั้งนั่งและ ยืน ไม่มีใครสนใจใคร ที่นั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่ทุกคนต้องการยึดให้เป็นของตนโดยไม่คำนึงว่ามีคนรอบข้างที่ยืนอยู่ในสภาพที่ต้องการมากกว่าหรือไม่ กวีจงใจฉายภาพของหญิงมีครรภ์แก่ และคนชรายืนโหนรถเมล์ และคนที่นั่งก็แล้งนำ้ใจ ทำเมิน และ แกล้งทำเป็นไม่เห็น นอกจากนี้ ศ์กดิ์สิริยังยำ้ให้เห็นถึงความแล้งนำ้ใจของคนในสังคมเมืองมากขึ้น โดยเสนอภาพของพระภิกษุซึ่งเป็นบุคลที่สังคมควรเคารพ แต่กรับถูกเมินเฉยจาก ตัวละครเออ สึงเห็นเหตุการต่างๆ ของสังคมเรา แต่แล้วเขาก็ทำเมินเฉยแกล้งหลับเช่นเดียวกับผู้คนทั่วไป

สังคมปัจจุบันเป็นสังคมที่ขาดความเกื้อกลู การเสียสลัเป็นสิ่งที่ดูแล้วอาจจะเกิดขึ้นได้อยาก ดันนี้ผู้เขียนได้สะท่อนให็ผู้อ่านได้เห็นถึงวิทีชีวิตของคนเมืองที่ีให้ค่าแก่เงินมากกว่าไมตรี

"เสียตะโกนเดินหน้า เสียงด่าเดินหลัง" และ "ขึ้นรถโดยสารมันโครงเครง  คำรามครำ่คร่าง" ในขอความสำคัญนี้ผู้แต่งต้องการจะบอกถึงความอึดอัดของรถเมร์ที่ขึ้นอยู่

"หลับหลับตื่นตื่น ผงฟื้นสลับฃบ" ท่าสังเกดให้ดีเวลาขึ้นรถเม จะมีคนหลับตื่นๆอยู่มาก เหตุวาจากความร้อนและ ความอึดอัดของรถที่มีพูโดยสานบนรถมากมาย


ผู้แต่งพายามจะซื่อให้ผู้อ่านรู้ถึงสังคมที่พัดทานาในวัทุ แต่นิใสจิตต่ายสำนึกกลับทอยลง ทำไห้ไม่มีใครยอมเสียสระในการเป็นผู้นำ เชนนันก็จะไม่มีใครยอมใคร คนอื่นๆก็จะทำตามกันไปโดยพิดๆ โดยคิดว่่า "อิกคนก็ทำ" เห็นได้ชัดจากตัวละครเอก